ใบไม้ที่หายไป ซีไรต์ ปกแข็ง (ราคาปก 295 บาท)

“ใบไม้ที่หายไป” เป็นเรื่องราวที่เกิดขึ้นจริงในชีวิตตอนหนึ่งของผู้ประพันธ์ ระหว่าง พ.ศ. 2513-2529 ตั้งแต่เป็นนักศึกษาผู้อุดมการณ์สูงและตัดสินใจร่วมขบวนสู้ของนักศึกษาประชาชนรุ่น 14 ตุลาคม 2516 กลวิธีการแต่งเป็นกลอนสุภาพ ใช้คำเรียบกระชับแต่เต็มไปด้วยพลังความบริสุทธิ์ของหนุ่มสาว ภาษามีรูปแบบกะทัดรัด และผู้เขียนไม่ได้วิจิตรบรรจงกับการสัมผัสมากเกินไปแต่ก็ไม่ได้ละทิ้งการสัมผัสในวรรค และการใช้คำซ้ำ กลอนจึงมีความไพเราะ
และผลงานชุดนี้ส่งผลสะเทือนในวงกว้าง อาจมีผลสะท้อนต่อวิถีชีวิตหรือสถานภาพในสังคมซึ่งใครๆก็คิดว่าเป็นเรื่องได้มากกว่าเสียเพราะเป็นการตีแผ่ความจริงในสังคมการเมืองไทยสมัยนั้นให้คนรุ่นหลังได้ย้อนอดีตอันยาวนานที่น่าเศร้าที่เคยผ่านมาและกลายเป็นประวัติศาสตร์ที่น่าศึกษาและไม่น่าเชื่อว่าหัวเลี้ยวหัวต่อตรงนี้มีกลุ่มหนุ่มเหน้าสาวสวยและกลุ่มพระจันทร์เสี้ยว กาพย์กลอนอันเป็นตัวแทนของสาวกลุ่มนี้ก็คือ บทกวีของสุจิตต์ วงษ์เทศ ที่ชื่อ กูเป็นนิสิตนักศึกษา (๒๕๑๑) และบทกวีของวิทยากร เชียงกูล ที่ว่า ฉันจึงมาตามหาความหมาย ในเพลงเถื่อนสถาบัน (๒๕๑๑) ผสานกับความคึกคะนองของกลุ่มปริทัศน์เสวนาของ ส.ศิวรักษ์ กระทั่งเกิดกลุ่มสภาน่าโดมและกลุ่มโซตัส ตลอดจนสถาบันของคนหนุ่มสาวแห่งอื่นก็ตื่นตัวและเติบโตขึ้นอย่างหนักแน่นและนี่คือ
ดอกไม้ ดอกไม้จะบาน
จิระนันท์ พิตรปรีชา ได้สรุปยุคสมัยของเธออย่างกระชับและงดงาม “ดอกไม้” ของเธอคือหนุ่มสาวคือพลังศรัทธา บริสุทธิ์ กล้าหาญ เป็นจิตสำนึกที่ถูกปลุกขึ้นมาในยามสังคมมืดมนผู้คนหมักหมม