ชู้รักและนักบวช

อังกฤษ และ อเมริกา (รวมไปถึงฝรั่งเศส สวีเดน และ เยอรมัน) เชื่อมั่นว่าโลกเดินหน้าด้วยเรื่องเล่า พวกเขาจึงพยายามแปลหนังสือชั้นดีของภูมิภาคต่าง ๆ มาเป็นภาษาของตัวเอง ให้นักเรียน นักศึกษา อ่านเป็นหนังสือนอกเวลา ในส่วนของการศึกษาทั่วไป อันเป็นวิชาบังคับของทุกสาขาวิชาในระดับไฮสกูล และ ปริญญา ก่อนจะไปเรียนวิชาปรัชญา หรือเอาไปเทียบหน่วยกิตในวิชาเหล่านั้น

หนังสือนั้น-หากเราอ่านหนังสือชั้นดี มันเทียบได้กับศาสนาและปรัชญา เขาจึงบังคับอ่านวรรณกรรมคลาสสิก ก่อนไปลงเรียนวิชาปรัชญา เพราะวรรณกรรมเป็นเรื่องการของมีชีวิต และการใช้ชีวิตบนโลกใบนี้

หากเราให้ วิศวกร หมอ นักกีฬา นักวิทยาศาสตร์ ฯลฯ ไปอ่านปรัชญา พวกเขาอาจรีไทร์ก่อนเรียนจบ หากไม่อ่านอะไรเอาเสียเลย เขาจะรู้จักแยกแยะ มนุษย์ กับ กรวด หิน ดิน ทราย แยกผิดถูก ชั่วดี เอารัดเอาเปรียบ กดขี่ คอร์รัปชั่น ฯลฯ ได้อย่างไร

การแปลหนังสือข้ามพรมแดนภาษา จึงต้องคัดสรรนักแปล และคนเป็นบรรณาธิการ ระดับอาชีพ หากหนังสือดี มีการพิมพ์ซ้ำอยู่เสมอ ๆ นอกจากนักแปลจะได้ค่าลิขสิทธิ์ (ประมาณ 5%) แล้ว บรรณาธิการก็ได้ยังค่าบรรณาธิการทุกครั้งด้วย (ประมาณ 2-3%)

เดวิด เฮอร์เบิร์ต ลอว์เรนซ์ (D.H. Lawrence) นักเขียนชื่อดัง เจ้าของนวนิยาย “ชู้รักเลดี้แชตเตอร์เลย์” เขาถูกเลือกเป็นบรรณาธิการ ให้กับหนังสือหลายเล่ม แต่มีอยู่ครั้งหนึ่งที่เขาปฏิเสธ การเป็นบรรณาธิการ คือการบรรณาธิการนวนิยาย “มาร์ทา อูลี”

ดี.เอช. ลอเรนซ์ เลือกที่จะเป็นบรรณาธิการ และเขียนคำนำให้กับ ‘ชู้รักและนักบวช’ La Madre (ในภาษาอิตาเลียน) ที่แปลเป็นชื่ออังกฤษว่า The Woman and the Prist (ต่อมาจึงเปลี่ยนเป็น The Mother) นวนิยายวิพากษ์ศาสนาของ กระเซีย ดีเลดดา นักเขียนหญิงคนที่ 2 ที่ได้โนเบล แทนที่จะเลือกเขียนถึง “มาร์ทา อูลี” ที่ครูสาว-ไปมีชู้ ของ ซิกกรีด์ อุนด์เซ็ต นักเขียนหญิงคนที่ 3 ของโลกที่ได้โนเบล

เพราะเมื่อเขาได้ศึกษางาน ‘ชู้รักและนักบวช’ แล้ว ดี.เอช. ลอว์เรนซ์ ลงมือเขียน ‘ชู้รักเลดีแชตเตอร์เลย์’ ออกมาและประสบความสำเร็จอย่างมาก เช่นกัน

พร้อมแนะนำว่าควรจะให้ เจน สไมส์ นักเขียนขายดีซึ่งกำลังดังอยู่ตอนนั้น เขียนคำนำและเป็นบรรณาธิการเล่ม “มาร์ทา อูลี”

พิเศษอย่างแรงส์ 190 บาท (จากราคาปก 250 บาท)